Wyobraź sobie, że właśnie zamykasz etap strategii marki. Wszystko się zgadza: brief, charakter, big idea – czujesz, że jesteś blisko. A potem… bach – klient wrzuca Ci link do jakiegoś logotypu znalezionego w sieci i mówi: „Zróbmy coś podobnego”. No i cała magia pryska.
Jeśli kiedykolwiek miałeś_aś wrażenie, że zamiast prowadzić projekt, jesteś prowadzony, ten tekst jest dla Ciebie. Bo moodboard to nie galeria inspiracji, tylko narzędzie, które pozwala Ci ustawić wspólne tory z klientem zanim ruszysz z projektowaniem. A jeśli zrobisz to dobrze, zaoszczędzisz godziny nerwów, nieporozumień i… maili z poprawkami.
Dlaczego moodboard to coś więcej niż tablica inspiracji?
Najprościej? Moodboard to tłumacz między słowem a obrazem. Po strategii zostajesz z hasłami typu: „delikatność”, „nowoczesność”, „technologia z ludzką twarzą”. Brzmi dobrze – tylko co to właściwie znaczy?
Problem polega na tym, że każdy wyobraża sobie te hasła inaczej. Dla Ciebie „delikatność” to może być cienka linia i pastelowy róż, a dla klienta – minimalistyczna typografia i dużo białej przestrzeni. Moodboard pomaga upewnić się, że oboje widzicie tę samą markę w swojej wyobraźni, zanim zaczniesz projektować.
Ale uwaga – tu nie chodzi o wrzucanie pięknych projektów z Behance’a i pytanie klienta, co mu się podoba, a co nie. Jeśli pozwolisz klientowi wybierać z gotowych inspiracji, oddajesz swoją pozycję eksperta. Projekt przestaje być odpowiedzią na strategię, a staje się… zbiorem przypadkowych gustów.
Moodboarding to rozmowa, nie wybieranie obrazków
Dobra sesja moodboardingowa to jak dobrze poprowadzona rozmowa – konkretna, moderowana i z jasno wyznaczonym celem. Nie pytasz: „Podoba Ci się ta czcionka?”, tylko: „Czy ten sposób komunikacji oddaje to, co mówiliście o waszej marce?”
Klucz to praca na kategoriach, a nie na detalach. Zamiast mówić „fajny kolor”, rozmawiasz o emocjach, które za nim stoją: „czy to daje poczucie zaufania?”, „czy to wygląda zbyt korporacyjnie?”, „czy to wystarczająco odważne?”. Bo finalnie projekt ma nie tylko wyglądać – ma działać.
I dlatego moodboarding robi się na żywo. Nie wysyłasz PDF-a i nie czekasz na „akcept”. Siadasz z klientem (nawet zdalnie), tłumaczysz, moderujesz, dopytujesz. Cały czas pilnujesz, żeby rozmowa nie zjechała na boczne tory typu „ten font mi się kojarzy z IKEA”. Bo jak raz klient przywiąże się do jakiegoś przykładu, to później ciężko to odkleić.
Jak wygląda dobra sesja moodboardowa w praktyce?
To jest ten moment, w którym większość projektantów łapie się za głowę. Bo przecież moodboard miał pomóc zdecydować, „co robimy”, a okazuje się, że największą korzyścią jest… wykluczenie tego, czego na pewno nie robimy.
I to jest złoto.
Po dobrej sesji moodboardingowej masz jasno zaznaczone: „to zbyt agresywne”, „to zbyt korporacyjne”, „tego nasi odbiorcy nie kupią”. Oszczędzasz czas, eliminując ślepe uliczki, zanim w ogóle zaczniesz projektować. To jak mapa, która pokazuje nie tylko cel podróży, ale również drogi, których należy unikać.
Największa wartość moodboardu? Wykluczanie złych kierunków
Pamiętaj – moodboard to nie szablon do kopiowania. To filtr, przez który przepuszczasz wszystkie decyzje projektowe. Logo, typografia, kolory – wszystkie elementy muszą rezonować z tym, co ustaliliście podczas sesji moodboardingowej, ale nie muszą być ich dokładną kopią.
Nie kopiujesz stylu innego studia. Ty budujesz swoją unikalną odpowiedź na konkretną strategię. Moodboard tylko pomaga upewnić się, że widzicie to samo, zanim pójdą godziny na projektowaniu w Figmie czy Illustratorze.
Jak rozmawiać z klientem o obrazach, żeby nie stracić kontroli?
Zanim rozpoczniesz sesję, przygotuj grunt. Powiedz jasno: „To nie jest wybór stylistyki. To ćwiczenie, które pomaga mi lepiej zrozumieć Twoje oczekiwania. Dzięki niemu projektuję trafniej i szybciej.”
Klient musi wiedzieć, że nie zobaczy tam gotowych pomysłów i nie powinien przywiązywać się do konkretnych obrazków. Ma po prostu powiedzieć, jak te obrazy działają na jego emocje i czy pasują do tego, co wcześniej ustaliliście.
Prowadź rozmowę jak profesjonalista, a nie jak kelner zbierający zamówienia. Pytaj o odczucia, nie o preferencje. „Czy ta typografia oddaje charakter Twojej marki?” zamiast „Podoba Ci się ta czcionka?”.
Kiedy warto robić moodboard?
Moodboard nie jest konieczny przy każdym projekcie. Jeśli wszystko jest klarowne i proste, może być tylko dodatkiem do briefu. Ale gdy czujesz, że projekt może pójść w różnych kierunkach, klient sam nie wie czego chce, albo gdy projekt jest złożony – moodboard staje się niezbędny.
Najlepszy moment na sesję moodboardingową to etap między strategią a rozpoczęciem konkretnego projektowania. Wtedy masz już fundament, ale jeszcze nie zainwestowałeś godzin w tworzenie projektu, który może nie spełnić oczekiwań klienta.
Praktyczne wskazówki do prowadzenia sesji moodboardingowej
- Przygotuj się dokładnie. Wybierz obrazy, które reprezentują różne kierunki wizualne, ale wszystkie są zgodne ze strategią.
- Zaplanuj strukturę rozmowy. Zacznij od przypomnienia strategii, następnie przedstaw moodboard, wyjaśniając swój wybór, wreszcie zbierz informacje zwrotne.
- Notuj wszystkie komentarze klienta. Nawet te, które wydają się nieistotne, mogą zawierać cenne wskazówki.
- Podsumuj ustalenia. Pod koniec sesji zbierz wszystkie wnioski i upewnij się, że Ty i klient macie takie samo zrozumienie kierunku projektu.
- Przygotuj dokument podsumowujący. Po sesji wyślij klientowi podsumowanie z głównymi wnioskami i kierunkiem, w którym będziesz podążać.
Dobrze przeprowadzona sesja moodboardingowa to inwestycja, która zwraca się wielokrotnie. Oszczędzasz czas na poprawkach, budujesz zaufanie klienta i zabezpieczasz projekt przed nagłymi zmianami kierunku. A co najważniejsze – zyskujesz pewność, że tworzysz projekt, który naprawdę odpowiada na potrzeby klienta, a nie tylko zaspokaja jego chwilowe zachcianki.
Bo nic tak nie porządkuje chaosu, jak dobra rozmowa o obrazach. A dobrze poprowadzony moodboarding to rozmowa z sensem.
